Παραμύθια χωρίς νόημα

Κάποιο καλοκαιρινό δειλινό ρεμβάζοντας στην αποβάθρα κοντά στο φάρο της Μυτιλήνης παρατήρησα ότι γύρω μου υπήρχαν πολλά προφυλακτικά. «Είναι έρημο το περιβάλλον και τους εμπνέει, ε;», ρώτησα την υπόλοιπη παρέα. Η Ζωή, που σπούδαζε στο νησί Επιστήμες της Θάλασσας, γέλασε πονηρά και μου είπε: «Κι όμως, τα προφυλακτικά είναι ένας κλασικός τρόπος να διαπιστώνεις την ηλικία ενός δείγματος θαλάσσιου πετρώματος: Αν σε ένα δείγμα διαπιστώσεις δυο στρώσεις προφυλακτικών –διότι η θάλασσα πάντα προσέλκυε τον έρωτα- κι ανάμεσά τους κενό, σημαίνει ότι το δείγμα αυτό μετράει δεκαετίες. Διότι τα προφυλακτικά άρχισαν να χρησιμοποιούνται από τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα, μετά η χρήση τους αναχαιτίστηκε ώσπου να επανέλθουν το ’80, ως πρόληψη στο AIDS».
Στις μέρες μας μέθοδοι αντισύλληψης υπάρχουν αρκετές. Κάποιοι επιλέγουν να μην τις χρησιμοποιούν. Μαγκιά τους. Θέλουν να αποκτήσουν «όσα παιδιά τους στείλει ο Θεός». Τους θαυμάζω είναι η αλήθεια- τα παιδιά είναι ευτυχία και το να έχεις το θάρρος να αποκτήσεις πολλά δείχνει κάποιου βαθμού γενναιότητα. Αυτό που κατηγορώ είναι η τάση ορισμένων πολύτεκνων να επιβάλλουν την άποψή τους για τα πολλά τέκνα ως αποκλειστικά ορθή. Δηλαδή, είτε έχεις λεφτά να μεγαλώσεις τη φαμίλια είτε όχι, είτε ακόμη είσαι σε ηλικία να αντέχεις τα πολλά παιδιά ή όχι, οφείλεις να αντισταθείς στην αντισύλληψη διότι τα παιδιά «Ο Θεός τα φέρνει». Για μένα είτε Θεός τα φέρνει είτε πελαργός το βάζουμε κι εμείς το χεράκι μας, και βρίσκω έτσι κομματάκι ανεύθυνη τη στάση των πολύτεκνων που πρώτα γεννοβολάνε (διότι για ορισμένους μόνο το ρήμα αυτό αποδίδει το μέγεθος της τεκνοποίησης) όσα παιδιά «τους στείλει ο Θεός» και μετά ξεχνάνε το Θεό και παίρνουν στο κατόπι τους άρχοντες ζητώντας επιτακτικά ενίσχυση. Ακόμη χειρότερο είναι όταν οι συνδικαλιστές πολύτεκνοι προσπαθούν να επιβάλλουν τη θέση τους ως ορθή και χρήζουσα άμεσης βοήθειας, συχνά προβάλλοντας εαυτούς ως καρπερούς, υπεύθυνους πατριώτες ή και σωτήρες του έθνους. Έβλεπα, έτσι, σήμερα τον κ. Θεοτοκάτο, εκπρόσωπο των πολυτέκνων Ελλάδας, να αντιδρά στη ρύθμιση να θεωρούνται πολύτεκνοι και οι τρίτεκνοι διότι, λέει, έτσι θα πέσουν κι άλλο οι γεννήσεις! Λες και οι Έλληνες μετά το γάμο το μόνο που κοιτάζουν είναι να πιάσουν το όριο πολυτεκνίας για να χαίρουν των προνομίων του και μετά παιδιά-στοπ! Άλλωστε, κύριε Θεοτοκάτο μας, είπαμε, τα παιδιά τα φέρνει ο Θεός!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά θυμάμαι τους γονείς μου που με παραμύθιαζαν ότι θα μου κάνουν αδερφάκι και πρόσφατα μου αποκάλυψαν πως αυτό ήταν αδύνατο, διότι μετά από μένα –που μ’ έκαναν στα 37- έπαιρναν τα μέτρα τους! Μόλις το έμαθα με πείραξε όλο αυτό το «δούλεμα» στην παιδική μου ηλικία, μα μετά το ξανασκέφτηκα κι είχαν δίκιο: Δε θα ‘ταν κρίμα το αδερφάκι μου να ‘χε ως βρέφος γονείς σαραντάρηδες;