« Home | Oh, baby it's a wild world » | 4 (-1) non blonde » | Αγαπητοί Χριστιανοί Εδώ Πεθαίνετε Άνετα; » | "It’s only for people who drink and just keep rock... » | blogmeeting βορείων (στομάχων) » | Βόρεια Ήπειρος: "You could be mine"... » | Γιάννενα (φωτορεπορτάζ) » | Γιάννενα (άρωμα Ανατολής) » | a/s/l? » | New life 705 » 

Σάββατο, Νοεμβρίου 12, 2005 

Αναμνήσεις από τον οβελία

[ένα post με καθυστερημένη δημοσίευση]


Το Πάσχα στο χωριό μου είχε πάντα πολλή πλάκα.
Ξεκινούσε κατά κανόνα χαράματα Μεγάλου Σαββάτου, όταν αξημέρωτα ακόμα ξεκινούσαμε το μακρύ ταξίδι. Στο δρόμο κάναμε απαραίτητα μια στάση για να απεμπολήσω στη φύση τις στομαχικές μου εκκρίσεις (πολλές στροφές, γαρ) κι άλλη μια για να υποβάλουμε σε ομαδικό crash test τα στομάχια μας στα εστιατόρια της εθνικής οδού (τότε που σουξέ ήταν η «Αλαμάνα», με το κάδρο του Τζον Κένεντι και το μηχάνημα για ποπ κορν).

Όταν φτάναμε πια στο χωριό είχε μεσημεριάσει κι οι περισσότεροι χωριανοί έπαιρναν το μεσημβρινό τους υπνάκο. Όλοι σχεδόν, εκτός από τους σφάχτες. Κι ο θείος μου, που είναι ένα από τα καλύτερα [μα]χέρια της περιοχής, αργούσε να ‘ρθει στο σπίτι, γιατί έμενε ως αργά να στείλει τους οβελίες στη «ζωή μετά». Λοιπόν, ποτέ δε θα ξεχάσω εκείνη την πρώτη εικόνα που αντικρύζαμε μόλις κατεβαίναμε από το αυτοκίνητο: Τους κατηφορικούς δρόμους σ’ όλο το χωριό να τρέχουν αίματα από τα αρνιά...

Έτσι το Πάσχα μου σε χρώμα ήταν πάντα κόκκινο. Είχε όμως μορφή και για τις άλλες αισθήσεις: Μύριζε μπαρούτι, από τις μπαλωθιές στον αέρα και τα βεγγαλικά, είχε γεύση από κοκορέτσι, και μια αφή πλαστική, όταν με τα ξαδέρφια μου μαζεύαμε από το δρόμο τα πολύχρωμα σκασμένα βεγγαλικά και τα χώναμε στα δάχτυλα για να παίζουμε κλακέτες...

Ο ήχος όμως του χωριού, κι είναι για αυτό που ξεκίνησα να γράφω αυτό το post, ήταν πάντα κλαρίνο κι Άγιος ο Θεός. Μα γάμος ήταν, μα Πάσχα, μα κηδεία (που λέει ο λόγος) στα ήχεια έπρεπε να παίζει δυνατά Έφη Θώδη. Και επαναληπτικά. Μέχρι να μάθεις όλους τους στίχους, διότι περίπτωση να κολλήσει το cd ή να μασήσει η κασέτα δεν υπήρχε.

Μπήκα έτσι από μικρή στη μασκότ της Αιτωλοακαρνανίας και έμαθα τα τραγούδια που εσχάτως κυκλοφορούν σε ringtones: «Γλύκα-γλύκα, γλυκιά μου», «Πού να ‘ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου;/Λύπει όλη νύχτα απ΄το κρεβάτι μου», «τα γυροβολάει στη στάνη μαζί με τον τσοπάνη» κι ασφαλώς το κλασικό πια «Είσαι νινί ακόμα».

Λοιπόν, αυτό το τελευταίο τραγούδι επέλεξα κι εγώ ως soundtrack για το νέο quiz της blogόσφαιρας από τον zaf-san.

[Κι άλλο quiz αντί για σοβαρά θέματα: Πράγματι, πολύς προβληματισμός έπεσε]

c'est moi:

  • I'm Ttallou
  • From
ttallou's blog profile