Γιάννενα (άρωμα Ανατολής)
Τα βουνά κυκλώνουν τη λίμνη χαρίζοντας στην πόλη μια απόκοσμη ζεστασιά, κι η Παμβώτιδα, γαλήνια όπως κάθε λίμνη, υποδέχεται φιλικά τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Στο κάστρο η ατμόσφαιρα θυμίζει Ανατολή κι οι πέτρες στα σπίτια στερεώνουν τις αγνές ψυχές.
Πράσινο. Πράσινο πολύ, μα ένα πράσινο που δεν ντρέπεται να κιτρινίσει και να σ’ αποχαιρετίσει στον ερχομό του χειμώνα. Ασημικά. Σάμπως τι άλλο να χάριζε στους ντόπιους τούτη η σκληρή γη; Και ναργιλέδες στη σκιά του μιναρέ. Πάνε χρόνια που ο Αλής μπήκε στην Πόλη με κόκκινα γένια εκπληρώνοντας την προφητεία, μα τα Γιάννενα, αυτά τα όμορφα Γιάννενα θα ‘ναι για πάντα η πόλη του.
Ηλιοβασίλεμα στη λίμνη παρέα με πουλιά φευγάτα...
Γαλήνη.
ΥΓ: God is a dj. Επιστροφή. Το λεωφορείο κάνει διαδοχικά ζιγκ ζαγκ σκίζοντας τα ηπειρωτικά βουνά και συναντά σθεναρές αντιδράσεις από το αντιδραστικό στομάχι μου. Σαν αφιέρωση στα ηχεία παίζει Βασίλη Τερλέγκα: «Κι όπως θα παίρνω τις στροφές»...
