Παραμύθια χωρίς νόημα

Λίγα περισσότερεα για τον Μάργαρη, για εμάς που χάσαμε την έκθεση; :)

XM!Ok. Αν και ομολογώ ότι κι εγώ πρωτοάκουσα για αυτόν στην έκθεση, μετά το έψαξα περισσότερο.
Ο Οδυσσέας Μάργαρης γεννήθηκε σε μια πολύ όμορφη, παραθαλάσσια πόλη του νομού Αιτωλοακαρνανίας, την Αμφιλοχία.
Τη δεκαετία του '70 ήρθε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη Βιομηχανική.Το επάγγελμα, ωστόσο, που χαρακτήρισε τη ζωή του ήταν φιλολογικό, αφού υπήρξε ο κύριος καθηγητής έκθεσης στο φροντιστήριό του. Υπήρξε τόση η επιτυχία του στο χώρο, ώστε αυτόματα πήρε τον τίτλο του "εκθεσά" της πόλης.
Αριστερός, φανατικός καπνιστής και πότης, υπήρξε άνθρωπος που σημάδεψε βαθιά πολλούς από τους ανθρώπους που γνώρισε, και κυρίως τους μαθητές του.
Εραστής της τέχνης, τόσο ώστε να μετατρέψει το πατρικό του σπίτι στην Αμφιλοχία σε πινακοθήκη, δε δίστασε να ερωτευτεί την πολύ νεότερή του, ζωγράφο, Ράνια και να την παντρευτεί.
Απέκτησαν μαζί ένα γιο. Ωστόσο, τον περασμένο Μάιο, λίγο καιρό μετά τη γέννηση του παιδιού του, ο Οδυσσέας Μάργαρης "έφυγε" χτυπημένος από καρκίνο...

Η έκθεση, που επιμελήθηκε η σύντροφός του, ξεκίνησε τον Αύγουστο στην Αμφιλοχία και το Σεπτέμβρη μεταφέρθηκε στο Μύλο. Στο εικαστικό κομμάτι παρουσιάζονται δεκατέσσερα έργα με θέμα τον Οδυσσέα, τη ζωή και το θάνατό του.
Παράλληλα, μοιράζεται ένα βιβλιαράκι ("64 σελίδες για τον Οδυσσέα") με τα κείμενα δέκα αγαπημένων του προσώπων, φωτογραφίες από τη ζωή του και την πλειοψηφία του εικαστικού μέρους της έκθεσης.

Δηλαδή, γύρω στα 45-50. Αυτό το τσιγάρο... Και καλά, σπούδασε μάλλον κάτι που έχει σχέση με οικονομικά και δίδασκε έκθεση; Σωστό κι αυτό!

Άσχετο, αλλά μήπως έμενε κάπου στην Καρόλου Ντηλ; Γιατί άρχισ ο σκληρός να παίρνει λίγες στροφές και νομίζω πως είχα γνωρίσει έναν τύπο με *παρόμοια* specifications στη Γαζία (το μικρό καφέ κοντά στην Τσιμισκή).

Δυστυχώς δεν ξέρω πού έμενε. Αλλά σε μια πάροδο της Καρόλου Ντηλ έχει ένα κατάστημα με είδη για ζωγραφική και άλλες τέχνες, οπότε ίσως γυρόφερνε το μέρος.
Έπειτα, νομίζω ότι κάπου εκεί ήταν και το φροντιστήριό του.
Λες;

Ω, ναι.

http://www.nikosklitsikas.gr/odysseas.html

"γραφείο Θεσσαλονίκης" στην Καρόλου Ντηλ.


Για την αντιγραφή,


Πουαρώ


:)

Αστέρι σε βρίσκω!
Συνειδητοποίησες ότι ανακάλυψες κάτι συλλεκτικό πλέον;

thanx!

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ..Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΟΥ ΚΑΦΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΖΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ..ΜΑΘΗΜΑ;ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΗΘΕΛΕ «ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΜΑΘΕΙ» . Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ..ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ..ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ..ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΙΧΑ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ..ΠΟΛΛΑ.. ΠΟΥ ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΤΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

τι να πω για τον Οδυσσέα κανουν τοσο θόρυβο οι λεξεις σμπρώχνονται να βγουν η μια νωρίτερα απο την άλλη........
Ετσι ηταν ο Οδυσσέας πληθωρικός πολυδιάστατος φασαριόζος καλλιτέχνης της λέξης, καλλιτέχνης των ιδεών και της ζωής τοσο ορθολογιστής οσο και ρομαντικός δεν ηταν ποτε ο ενας η ο αλλος ανθρωπος αλλα πολλοί ανθρωποι μαζί!! ζουσαν μεσα του

Εμεις είμασταν τα ψαράκια του οι μπλουζες ψαρακια που αποκομισαμε στην εφηβεία

εφηβεία + Οδυσσέας = δυναμίτης

Έκανα μαζί του έκθεση το 1988 ! Μου έμαθε τη διάφορα ανάμεσα στο πρότυπο και στο ινδαλμα με παράδειγμα τον συνθέτη που αν τον έχεις πρότυπο θα θελήσεις να γίνεις εξαιρετος στη μουσική ανβινδαλμα ..χοντρή αδελφή!! Έτσι ήταν ο Οδυσσεας έτσι τον θυμάμαι! Τον έψαξα τώρα μετά από τόσα χρόνια για την κόρη μου! Έμαθα ! Στενοχωρεθηκα πολύ! Αντίο Οδυσσέα

Ήμουν και εγώ ένας από τους μαθητές του. Ξεκίνησα έκθεση μαζί του το 1991, στο παλιό φροντηστήριο, στην Ιωάννου Μιχαήλ, 50 μέτρα από το πατρικό μου. Το 1992 μετακόμισε στην Καρόλου Ντηλ. Τι να πω για τον άνθρωπο Οδυσσέα. Εξαιρετικός χαρακτήρας. Είχε ένα δικό του τρόπο να σε κερδίσει, με το φοβερό του χιούμορ. Προσωπικά, με βοήθησε πάρα πολύ, πήρα πολλά από αυτόν. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ όταν έμαθα για την απώλειά του. R.I.P.

Εγώ θα τον θυμάμαι για πάντα. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Το 1991 που τον γνώρισα ήμουν 16 χρονών μαθήτρια και με έκανε να αγαπήσω τα ελληνικά & την Έκθεση. Μπορούσες να μιλάς για τα πάντα μαζί του ώρες ατελείωτες. Σε καθήλωνε. Μια αύρα ξεχωριστή, αλλιώτικη. Η αμεσότητα, η απλότητα , το χιούμορ και η παιδικότητα του τον έκανε τόσο ξεχωριστό και ΠΡΩΤΟ! Εκεί που είσαι να περνάς καλά, γιατί είμαι σίγουρη πως η οντότητά σου είναι για μια άλλη ζωή...ξεχωριστή!!!