Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι
"Will you stand above me?
Look my way, never love me
Rain keeps falling, rain keeps falling
Down, down, down"
Αγαπώ τον τρόπο που η βροχή καθρεφτίζεται στην καρδιά μου, μουσκεύοντας και τις λιγοστές μου ελπίδες για σκέψη απελευθερωμένη από έγνοιες…
Look my way, never love me
Rain keeps falling, rain keeps falling
Down, down, down"
Αγαπώ τον τρόπο που η βροχή καθρεφτίζεται στην καρδιά μου, μουσκεύοντας και τις λιγοστές μου ελπίδες για σκέψη απελευθερωμένη από έγνοιες…
Κάθε σταγόνα και μια σκέψη που ήθελα να αποφύγω, ένας ακόμη φόβος που επανέρχεται δυνατός εμπρός μου.
Μα πιο πολύ αγαπώ να τυλίγομαι στα ρούχα μου και να περπατώ γωνιά γωνιά, γυρεύοντας προστασία από το κρύο.
Είναι κάτι τέτοιες στιγμές, ξέρεις, που βρίσκω γωνιές μέσα μου που δεν τις βλέπει ο ήλιος. Μονάχα οι σταγόνες της βροχής…
ΥΓ: Η φωτογραφία είναι clopyright από έναν καλό φίλο (ε;)
Current playlist: Rene Aubry-Aprés la pluie
Έχασες επεισόδια Οζυμάνδια.
Υπέροχο post ttallou' βαρέθηκα ν' ακούω τον κόσμο να γκρινιάζει για τη βροχή. Έχει και δουλειές η φύση, δε θ' ασχολείται μόνο με τα καιρικά μας γούστα ;-)
Posted by
Oneiros |
02 Οκτωβρίου, 2005 01:04