« Home | Λευκωσία 1974-{1996-2001-2003-} 2005... » | Statistics [Pope is dead, baby, Pope is dead] » | Αναρχία » | Κυθρέα » | ΞΕΝΕΡΩΣΤΕ ΜΑΣ! » | Τώρα, εγώ να πάω στο φεστιβάλ κινηματογράφου; » | Η γιορτή » | «Ο Σαρκοζί δε μ’ αρέσει καθόλου, μιλά όπως το Χίτλ... » | Αυξήσεις, ε; Να! » | "Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες" » 

Κυριακή, Νοεμβρίου 27, 2005 

Πουκάμισο

[«Ωραίο δεν είναι το πουκάμισό μου;»
«Ναι, πολύ ωραίο. Τα αγαπώ πολύ τα πουκάμισα, απ’ όταν ήμουν οχτώ χρονών. Μου θυμίζουν τον παππού μου»...]

Το δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο σε ένα χρόνο τον είχε τσακίσει τον παππού. Λίγους μήνες μετά είχε απομείνει ανάπηρος και τυφλός να υπομένει καρτερικά μες στους πόνους το τέλος. Ήταν μέσα Ιουνίου, μόλις είχαν κλείσει τα σχολεία μας για καλοκαίρι, όταν μας πήραν οι γονείς να τον δούμε για τελευταία φορά.

Ξυπνήσαμε πάλι πρωί για το μακρύ ταξίδι. Λίγο πριν μπούμε στο αμάξι, ο μπαμπάς μού είπε: «Κόψε ένα λουλουδάκι απ’ τον κήπο να το δώσεις στον παππού να χαρεί». Έτρεξα κι έκοψα ένα πορτοκαλί, «Καραγκιόζη», θαρρώ το λέγαμε μεταξύ μας, δε μ’ άρεσε κι ιδιαίτερα, αλλά ήταν το μόνο που το οκτάχρονο αδύναμο χέρι μου μπορούσε να κόψει από τον κήπο. Το ‘βαλα στην τσέπη του πουκαμίσου μου και μπήκα στο αυτοκίνητο.

Το ταξίδι διαρκούσε έξι ώρες. Τις πεντέμισι συνήθως κοιμόμουν για να αποφύγω τις ζαλάδες. Τρία παιδιά πίσω, στριμωγμένα, με συχνούς καβγάδες για το ποιος απλώθηκε στα τετραγωνικά εκατοστά ποιού, κουνιόμουν συνέχεια και το λουλούδι το ‘χα ξεχάσει στην τσέπη.

Μόλις φτάσαμε στο χωριό πήγα στο κρεβάτι να βρω τον παππού. Μύριζε πάλι halls. Αγκάλιασα το αδύναμο σώμα του προσεκτικά, μην πειράξω τον ορό. Ήθελα να μείνω σε εκείνη τη ζεστή, καρό αγκαλιά για πάντα. Ύστερα θυμήθηκα το λουλούδι. Έβαλα το χέρι στην τσέπη κι έβγαλα μια ταλαιπωρημένη πορτοκαλί χαλκομανία... «Αυτό το έκοψα για σένα, να με θυμάσαι».

Έβαλε τα χέρια του στα δικά μου, ανίχνευσε την ομοιότητά μας στα δάχτυλα, χάιδεψε τα αυλάκια μου κι ύστερα πήρε στα χέρια του το λουλούδι και το ψηλάφισε. Δε θυμάμαι να μίλησε, μήτε να αντέδρασε με χειρονομία.
Μονάχα τη θαμπάδα στα γυαλιά του θυμάμαι...

My name is Michalis A. Michael. I come from Platres but live in Chicago now. I recently discovered the power of blogging and created my own blog about the Cyprus Issue. cyprusissue.blogspot.com

I am looking to find similar minded fellow Cypriots (Greek and Turkish alike) who are interested in taking a proactive approach to solving the Cyprus "saga".

If you are the journalist I think you are then you must have some power through your pen to help move a noble goal a notch forward.

Τι λέει ttallouδάκι είσαι η joynalist που πιστεύει ο κύριος ότι είσαι;

Ωραία ιστορία. Οταν ήμουν μικρός φορούσα ορισμένα πουκάμισα που τα λάτρευα. Τώρα είναι η χειρότερη μου...

Κάτσε να δω το λινκ τώρα μπας και λύσουμε το Κυπριακό

Καλή εβδομάδα

Ψιλοαπάτη μου φαίνεται ο Michalis A. Michael.

αχ... :(

Ο κ. Μιχαήλ Μιχαήλ απλώς έφτασε πολύ κοντά να λύσει το μίτο του αστικού μύθου που περιβάλλει το πρόσωπό μου.
Απέχει πολύ όμως...;)

Δεν ξέρω τι είναι πιό γλυκό, το λουλουδάκι που προσέφερες ή το χέρι του να σφίγγει το δικό σου.

Δημοσίευση σχολίου

c'est moi:

  • I'm Ttallou
  • From
ttallou's blog profile